طبق ماده یک قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا، اختلاس و کلاهبرداری ، هر کس از راه حیله و تقلب مردم را فریب دهد یا به امور غیر واقع امیدوار کند یا از حوادث و پیشامدهای غیر واقع بترساند و یا اسم و عنوان مجهول اختیار کند و به یکی از وسایل مذکور و یا وسایل تقلبی دیگر وجوه و یا اموال و امثال آنها را تحصیل کرده و از این راه مال دیگری را ببرد کلاهبردار به حساب می آید.

جرم کلاهبرداری از جمله جرایم مقید بوده وبه صرف تصمیم برای ارتکاب جرم و یا انجام مقدمات کلاهبرداری این جرم واقع نگردیده و می بایست ربودن مال غیر ، واقع گردد.

ربودن مال غیر نیز مستلزم تحقق دو چیز است:
ورود ضرر مالی به قربانی.
انتفاع مالی کلاهبردار یا شخص مورد نظر وی

کلاهبرداری از تنوع فراوانی برخوردار بوده و به سه شکل ساده ،مشدد و اینترنتی ارتکاب می یاید .بیشترین جرایم کلاهبرداری در قالب معاملات بوده و از نوع اینترنتی می باشد.

موارد اثبات جرم کلاهبرداری:

• توسل به وسایل متقلبانه باید مقدم بر تصاحب مال غیر باشد
• لزوم متقلبانه بودن وسایل مورد استفاده برای اغفال دیگری
• اغفال و فریب قربانی
• مال برده شده متعلق به دیگری باشد

برای اثبات جرم کلاهبرداری و کلاهبردار بودن شخص، مجموع تمام موارد ذیل باید اثبات شود

مجازات قانونی کلاهبردار:

مجازات قانونی کلاهبردار در جرم کلاهبرداری بسته به مورد یکی از موارد ذیل است:

• مجازات کلاهبردار در جرم کلاهبرداری ساده، حبس از ۱ تا ۷ سال و همچنین جزای نقدی معادل مال برده شده و رد اصل مال به صاحب آن است.
• مجازات کلاهبردار در جرم کلاهبرداری مشدد،حبس از ۲ تا ۱۰ سال و همچنین جزای نقدی معادل مال برده شده و رد اصل مال به صاحب آن و انفصال از خدمات دولتی به نحو دائم خواهد بود. (در صورتی که کلاهبردار کارمند دولت باشد)